Ceyda ile bir yerlere gidemiyoruz. Araba yolculuğu büyük bir kabusa dönüşüyor. Kayseri'nin dışına çıktığımız anda "incem" diye bir başlıyor artık gidene kadar ağlaya ağlaya kendini de bizi de harap ediyor.
Arabada oyun da oynatsak, konuşup eğlendirmeye çalışsak da incem diye tutturuyor. O fikri aklından çıkarıp alamıyoruz. 20 dakika ara ile durup parkta oynattık o da işe yaramadı. Yol kenarlarında, benzin istasyonlarında durmaktan gideceğimiz yere saatler sonra varıyoruz. Tabii bir de bunun gecesi oluyor.
Gün içinde sıkılıp bunalan Ceyda gece boyunca kabuslar görüp, sık sık uykusundan uyanıyor. Bir gün iki gün hatta daha fazla bu böyle sürüyor. Ağlamaktan uykusu bölünüyor bu sefer de kalkıp sabaha kadar gezinip oyun oynuyor. Yemeden içmeden kesiliyor.
Geçtiğimiz kasım ayında kaplıca için Adapazarı'na gittiğimizde de böyle yapmıştı. 2 hafta boyunca geceleri hiç uyumadı. Sürekli sabaha kadar gezindi, oynadı. Çocuk bir yere gidince hortluyor gerçekten. Ne yapacağız bu böyle mi sürecek?
Bu hafta valla bunalım takıldım. Canım hiçbir şey yapmak istemedi. Bloglarıma bile bakmadım.
Yaşı ilerledikçe düzelir diyorlar. Keşke öyle olsa....
Aşağıda da ağlaya ağlaya ayakkabısını çorabını çıkarıp bitkin düşüp uyuyan Ceyda' yı görüyorsunuz. Eve döndükten sonraki gece bile incem diye uykusunda ağlayıp durdu. :((
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder