Ceyda ilk ödevini aldı. Çocuğum ne olduğunu anlamasa da ben bir duygulandım, bir heyecanlandım anlatamam. İnsan çocuğunun büyüyüp okula gitmesine sonra da böyle bir ödev almasına bu kadar sevinip duygulanır mı ? Valla anne olunca duygulanır işte. :)
Zaman nasıl da geçiyor. Halbuki doğumun sonrasındaki aylarda bu çocuk nasıl da büyüyecek diye sıkılmış, bunaldığım zamanlar ise vakit hiç geçmiyor gibi gelmişti. Zaman aslında su gibi akıp gidiyor.
İlk ödevimiz 1 sayısının öğrenilmesi ile ilgili boyama idi. Ödev güzel de Ceyda boyama yapmayı sevmez ki !Ödevini yapmak için hevesle oturdu başına ama iki kere kalemi hareket ettirip , "Anne sen boya !" dedi.
Ben de kendi sorumluluğu olduğunu anlatmak için "Sen yapmalısın. Öğretmenin benim yapmamı istemiyor. Sen yaparsan çok mutlu olacak" gibi konuşarak ikna etmeye çalıştım ama malesef pek işe yaramadı. Sonra aklıma yarış yapmak geldi. Oyun oynuyormuş gibi yaparsak belki istekli olur dedim. Kağıtların fotokopisini aldım. Ceyda ile yarış yaparak boyamayı yaptık. Ben kendi kağıdımı boyadım. O da kendi kağıtlarını boyadı. Hatta çok da güzel boyadı. Demek ki isterse güzel de boyuyormuş. :)) Şimdiye kadar tamamladığı bir boyama olmamıştı. Sürekli kesip yapıştırmak istiyor. Ben elişi yaptığım için mi benden örnek alıp kesip yapıştırmak hoşuna gidiyor, pek çözemedim.
İşte ilk ödev ve Ceyda'nın boyaması. Patlıcana da "patlamıcan" diyor. :))
Ödev konusunu Ceyda'nın önemseyip, titizlikle yapması ve de öğretmenine geri vermek için heyecan duyması çok hoşuma gitti. Okuldan aldığı önemli bir sorumluluğu güzel bir şekilde yerine getirdi. Bu tarz sorumluluk duygusu kazandırması sebebi ile de okula gitmesinden çok memnunum.
çok başarılı olmuş ilk ödeviniz,okul hayatı boyunca böyle de devam eder inşallah,
YanıtlaSil:) çok teşekkür ederiz, amin inşallah sorumluluk sahibi olur.
Sil