Benim el işi malzemelerim ortaya çıktı mı mutlaka Ceyda'da bir şeyleri alır ya top yapar yada elinde havaya kaldırıp "uçuyoooo !" diye koşturup durur. Bugüne kadar delgeç ya dikkatini çekmemiş ya da ben ortalara çıkarmamışım. Dün ne yapalım diye düşünürken masada duran delgeci görünce kağıda delik açalım bari dedim.
Ceyda'ya zaten bir kere göstermek yetti. O kadar çok sevdi ki. Her delik açışı bir kahkaha sonra deliği inceleme, anne bak anne bak demesi :)) Çok güldük. İnsan bir delik açmanın bile ne kadar eğlenceli olabileceğini ancak bir çocuktan öğrenebilir. Biz de çocuktuk ama basit mutlulukları çok geride bırakmışız. İnsanın çocuk sahibi olması da böyle gençleştirici bir etki yapıyor işte. Gülmek için bir sebep bulmak zorunda kalmıyorsunuz.
Bu delgeç ile yapılan süsler için biraz kağıt, delgeç ve ip gerekiyor. Kağıtların farklı şekillerde yaparak da şekilleri tanımayı pekiştirmek istedim.
Ceyda, şekillerin isimlerini bugüne kadar söylemiyordu. Yalnız ismi ile şunu getir bunu getir dediğim zaman anlıyordu. Oyun oynadıktan sonra akşam üstü elimde üçgen müzik aleti vardı. Müzik çalıp dans ederken bana anne bak "üccen" dedi. :)) Önce anlamadım sonra bir mutlu oldum ki hemen babasını arayıp söyledim. Kızımız ilk defa bir şeklin adını söyleyip, bana gösterdi dedim. :)
Konuyu hep dağıtıyorum. Kağıtların çevrelerini delgeç ile delip sonra ip geçirdik. Önce bir kaç kez Ceyda " " "uçuyooo ! "yaptı. Onu yapmazsak olmaz sonra da kapı kollarımızı süsledik.
Akşam da babaya gösterdik. :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder